de tuin van paps

juli 31, 2016

Wat zullen we hem missen, de tuin van mijn paps! Een echte ontdekkingstuin is het, met een bonte variatie aan liefdevol opgekweekte planten en bloemen. Sommige opgekweekt uit zaden die tijdens wandelingen verzameld werden en zelfs van vakantiereizen kwamen er stekjes mee om in Drentse grond te gedijen.

Elke dag was mijn vader in die tuin te vinden, omdat er altijd wel iets te knippen, te wieden of te oogsten valt. De laatste jaren ging dat steeds moeizamer. De moestuin werd als eerste opgeheven en daarmee ook fijne tradities als de eerste nieuwe aardappelen met knapperige jonge boontjes op de geboortedag van mijn moeder en de rode bietjesoogst waarvan ik altijd de kleintjes kreeg en waar ik, alleen heel eventjes gekookt, zo intens van kon genieten.

Begin dit jaar kwam mijn vader te vallen en het herstel daarvan ging moeizaam, de tuin werd meer frustratie dan plezier en uiteindelijk is hij verhuisd naar een appartement in een bejaardencomplex.
Inmiddels is ook het huis verkocht en gaan we afscheid nemen van de tuin met een laatste bramen-, peren-, druiven- en kweeperenoogst en het bijbehorende inmaken.


Als een soort van afscheidscadeautje zitten er dit jaar voor het eerst flinke vruchten aan de vijgenboom, hoe leuk is dat! Tweetje vindt het helemaal geweldig en kon het niet laten alvast een vrucht plukken om nader te bestuderen.


Zo'n prachtige vrucht... toen we hem doorsneden vonden we een hartje.


Ik zal jullie de bergen informatie besparen die Tweetje op internet vond over vijgen, maar het meest gefascineerd was ze toch wel door de vijgenbladeren die in de geschiedenis op strategische plekken op het menselijk lichaam gehangen werden. Dat wilde zij ook, maar helaas waren alle bladeren te groot voor haar kleine lijfje...


...gelukkig zegt Wikipedia dat Adam en Eva waarschijnlijk schorten van vijgenbladeren gedragen hebben, dus eind goed al goed zullen we maar zeggen ;)

Tot slot nog even mijn paps bedanken voor de lessen in tuinieren, liefde voor alles wat groeit en bloeit en de fijne ontdekkingstuin waar we zoveel mooie momenten hebben gehad <3

You Might Also Like

12 reacties

  1. Ik begrijp je emotie bij het afscheid nemen van zoveel fijne herinneringen....overgang of niet, het is gewoon heel erg verdrietig!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Weer een hoofdstuk om af te sluiten Denise, dat blijft toch wel een dingetje. Maar tegenwoordig kan ik ook al in janken uitbarsten zonder enige aanwijsbare reden... rare jongens hoor, die hormonen

      Verwijderen
  2. Mooie herinneringen die je altijd met je meedraagt!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is zeker waar Sannie en in de loop der jaren heel veel foto's gemaakt om nog eens terug te kijken!

      Verwijderen
  3. Oh wat een ontzettend moeilijk afscheid....Opa en d tuin dat hoorde gewoon bij elkaar. Gelukkig hebben jullie nu mooie kennis en ene prachtige jurk.
    En als jullie heimwee hebben naar de vele planten en de eetbare tuin.....WELKOM!
    X Es

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het ging vooral allemaal heel snel, gelukkig begint de rust een beetje weer te keren. Ik heb heel lang genoten van de walnoten die ik ooit raapte bij jou op de blogsterdag dus in de walnotentijd kom ik graag eens langs :)

      Verwijderen
  4. Wat moeilijk, maar prachtig geschreven. En (hoe cliché) de herinneringen die blijven <3

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Gelukkig is de rust een beetje weergekeerd Marjon. En cliché of niet, herinneringen zijn absoluut waardevol

      Verwijderen
  5. Wat heb je een prachtig blog geschreven Janita. Met mooie foto's. En logisch hoor dat je ietwat emotioneel bent, zou (volgens mij) ook niet goed zijn als dat niet zo was. Je sluit toch iets af. Weet er alles van. En wat fijn dat er Wikipedia is...Tweetje ziet er zo super uit ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Gertrud! Maar ik kan tegenwoordig ook heel goed in huilen uitbarsten zonder enige aanleiding *zucht* ow, en wat betreft Tweetje en Wikipedia... echt een verrijking hoor ;)

      Verwijderen
  6. Kan me erg goed voorstellen dat dat moeilijk afscheid nemen is. Mooie foto's!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Niks aan hoor Alet, afscheid nemen! Maar het hoort erbij hè? Gelukkig hebben we de foto's nog... dankjewel voor het compliment :)

      Verwijderen