Bijna tijd om weer een hoofdstuk af te sluiten. Zoals ik al eerder vertelde is het huis van mijn vader verkocht en komende week is de overdracht. Gisteren zou ik er nog een keer heen om samen met mijn broer wat laatste klusjes te doen en de boel schoon te maken, ware het niet dat ik geveld werd door griepverschijnselen. Het lukte me nauwelijks om mijn bed uit te komen, laat staan om op en neer naar Drenthe te rijden.

Nu wil het geval dat we vandaag de 85e verjaardag van mijn vader nog een beetje na gaan vieren met familie van 'zijn' kant en hoewel ik me nog niet optimaal, maar gelukkig wel ietsje beter voel, durf ik een reisje naar het noorden nu wel aan :) Voor de aanvang van het feestje kan ik dan misschien toch snel nog even een laatste rondje door huis en tuin doen.

Ondertussen laat ik hier nog wat foto's zien van schatten die ik vond bij een eerdere opruimsessie in het huis, waaronder dit prachtige kistje wat op zijn beurt ook weer allemaal schatten herbergde. De foto van mijn vader is ooit liefdevol uitgeknipt door mijn moeder en door mij teruggevonden in een plastic mapje met een lidmaatschapspasje.

Oorspronkelijk zat het niet in de kist, het door mijn moeder geschreven recept. Het stond zolang ik me kan herinneren op de keukentafel in een bakje met notitieblaadjes en werd door mijn vader nog regelmatig gebruikt. Ik gaf het een plekje in de kist, samen met alle andere dierbare spulletjes die ik vond. Fijn om af en toe even in te kijken.

Waarom ik een ook een kastanje in de kist deed, zal ik even uitleggen...

... ik herinner me mijn moeder als een nuchtere vrouw, maar ik kwam een winterjas van haar tegen die nog in een kast hing en voelde even in de zakken voordat hij naar de kringloop zou gaan. Daar trof ik een verschrompelde kastanje aan en dat had voor mij toch een soort van teken moeten zijn. Afgelopen week begon ik verkouden te worden, maar niet ziek genoeg om niet te gaan werken deed ik dus ook braaf mijn lunchwandelingetjes in het park waarbij ik 'verse' kastanjes vond. In plaats van in mijn jaszak stopte ik er een paar in mijn tas om ze daarna prompt weer te vergeten. Ik kan me mijn moeder dus niet herinneren als bijzonder bijgelovig, maar elke herfst stopte ze een verse kastanje in haar jaszak om ervoor te zorgen dat ze niet ziek zou worden. Ik deed dat zelf ook jarenlang, want 'baat het niet, dan schaadt het niet' maar dit jaar net een weekje te laat helaas ;)