muts

januari 15, 2017

Doorgaans vind ik mezelf best stoer en ga ik niet snel een uitdaging uit de weg, maar toen ik afgelopen donderdag naar bed ging en er grote dikke sneeuwvlokken uit de lucht vielen die al snel de wereld van grijs in wit veranderden, kwam de muts in mij spontaan naar boven.

Vrijdag was namelijk de eerste dag dat ik me moest melden in Waalwijk, waar ik de komende maanden vanuit mijn werk gedetacheerd ben om als vormgever 1 dag in de week ondersteuning te bieden aan de reclameafdeling van SPAR supermarkten. Sowieso al best spannend, maar nu dreigde het winterweer de spanning nog eens flink te verhogen.


Uiteraard wilde ik op mijn eerste dag een beetje op tijd aankomen, dus met het vooruitzicht dat ik eerst mijn auto uit zou moeten graven, zette ik de wekker maar een half uurtje eerder. Tot zover alles onder controle, maar echt fijn slapen deed ik niet. Ik ben namelijk niet voor veel dingen bang, maar als het om autorijden met sneeuw en gladheid gaat... mutserigheid ten top!


Alle moed bijeengeraapt, de auto sneeuwvrij en met hangen en wurgen uit de te krappe parkeerplaats over de brokken sneeuw heen geglibbert stond ik eindelijk op de besneeuwde straat. En om een beeld te geven hoe een muts er in een auto bij sneeuw en gladheid uitziet... 2 handjes krampachtig aan het stuur, gezicht vertrokken in een grimas, zweetdruppels op het voorhoofd, schouders hoog opgetrokken en bibberende knietjes ;)


Uiteindelijk deed ik twee en en half uur over de rit die normaal een uurtje kost en eigenlijk viel het allemaal nogal mee, met uitzondering van het stukje bij Nijmegen waar de platgereden sneeuw spekgladde ribbels op het wegdek vormde waar mijn winterbanden maar geen grip op wilden krijgen en ik de auto steeds onder me weg voelde glijden. En hup! Daar was ze weer, de muts, lichtelijk in paniek door het geglibber en de eikel die weigerde afstand te houden en lichtsignalen begon te geven. Maar muts of niet, ik laat me niet gek maken en sukkel lekker in mijn eigen tempo door.


Al met al kwam ik nog redelijk op tijd aan en waren de wegen aardig schoon toen ik naar huis reed. Als laatste mutserige daad parkeerde ik mijn auto op een strategische plek, zodat ik zaterdag wat makkelijker weg zou kunnen rijden. Dat ik daardoor nog een halfuur naar huis moest lopen nam ik voor lief, want als rechtgeaarde muts had ik mezelf natuurlijk wel van geschikt schoeisel met een flink profiel voorzien ;)

Toen het precies op dat moment begon te sneeuwen kwam de ontlading van alle spanningen van de dag en maakte ik een klein dansje in de sneeuw en kon ik eindelijk oprecht genieten van dat witte spul met het vooruitzicht van een weekend vol sneeuwpret in plaats van sneeuwstress.

You Might Also Like

6 reacties

  1. oooow hier nog zo'n stoere muts hahaha ik blijf op dat soort dagen buienradar checken. Vanmo ook spekglad en ook een meneer eikel achter me. Jammer jongen ik ga echt niet harder
    X Es

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo herkenbaar, we richten een Mutsen-club op! Je was goed voorbereid en hebt goed voor jezelf gezorgd met als bonus het mooie sneeuwpopje <3

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. haha, goed plan! ik ben helemaal voor een Mutsen-club, lijkt me heel gezellig :)

      Verwijderen
  3. Ik ben ook een muts bij gladde wegen hoor! Ooit een flinke aanrijding gehad en sindsdien de schrik te pakken! Maar gelukkig kon je er ook nog van genieten! Succes met je nieuwe uitdaging, klinkt leuk!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vind al dat geglibber maar niks hoor ;) en ik merk dat ik nu al heel veel energie krijg van mijn nieuwe uitdaging, dus dat komt goed!

      Verwijderen
  4. Ha ha ha geweldig geschreven Janita, ik zag het allemaal voor me gebeuren en zat heerlijk hardop te lachen. Heel fijn dat het allemaal goed is afgelopen en je ook nog heerlijk even het 'sneeuwpret'-gevoel hebt ervaren..
    Fijne avond. X

    BeantwoordenVerwijderen